...

Gecenin sessizliğine bürünmüş karanlığı,

Acaba haykırsam duyar mıydı içimdeki yangını?

Ya da sessizce fısıldamalı mıyım engin denize;

Bitkinliğimi, yorgunluğumu, usanmışlığımı...

Yalnızca kendime mi saklamalıyım yoksa,

İçime mi hapsetmeliyim bunca bıkmışlığı?

Artık tükendi kelimeler ,

Yüreğim dahi sus diyor bunca hüzne,

Bunca yalnızlığa, 

Bunca sevgisizliğe, 

Susamışlığa...

Oysa kalem dahi yoruldu sarfederken sözcükleri

Kağıt dertli, 

Taşıyamıyor ağırlığını mürekkebimin

Sanki parçalanıyor yüreğim

Kuruyup kalmış bir yaprak gibi düşerken toprağa

Eriyip gidiyor gözümden yaşlar

Damla damla olmuş dökülüyor

Gülümsemek nedir unutmuş

Dudaklarıma..